De Rode Tent

“Wanneer je mij probeert te repareren, wanneer de onfeilbare ‘expert’ of ‘goeroe’ opspeelt, stuur je onbewust een signaal naar mij, naar mijn zenuwstelsel, dat er iets mis is met mij, dat ik kapot ben en niet de innerlijke hulpbronnen heb die ik nodig heb.

Dat ik niet kan vasthouden wat ik vasthoud, niet kan dragen wat ik draag. Dat ik kleiner ben dan jij, zwakker, behoeftiger. Dat ik minder weet.

Je speelt de expert voor mijn beginner, de goeroe voor mijn leerling. Zelfs als je de beste bedoelingen hebt, en ik weet dat je die vaak hebt, als je me probeert te helpen en me je antwoorden geeft, behandel je me als een kind. Je luistert niet. Je vertrouwt me niet. En dat is eng. Ik voel me meer dan ooit alleen als je me probeert te repareren. Je splitst ons in tweeën.

Ja, als je me probeert te repareren, vertrouw je me niet. Maar ik ben sterker dan je denkt. Ik kan meer verdragen dan je beseft. Ik ben capabeler, verstandiger en moediger dan je denkt. Ik ben verbaasd over mijn eigen moed!

Als je stopt met me te repareren, geef je me de ruimte om te groeien. Je geeft me de ruimte om te voelen, pijn te hebben, die pijn te verdragen en te verwerken, om door mijn pijn heen naar een diepere heling te gaan.

Als je simpelweg ruimte voor me maakt, kan ik me ontspannen om die warme ruimte te vullen. Ik kan vrijer ademen, vastgehouden in jouw veilige en liefdevolle armen. Ik kan mijn diepste trauma’s aanraken, mijn moed vinden, mezelf een beetje in de enge hoeken duwen, het schijnbaar ondraaglijke gaan verdragen, en de intensiteit van het moment overleven. Ik kan aan mezelf bewijzen hoe sterk ik eigenlijk ben.

Als je gewoon bij me aanwezig blijft, kan ik door mijn helende crisis heen, kan ik vallen en opgevangen worden, breken en vastgehouden worden, en kan ik leren mezelf ook vast te houden.

Als je gewoon luistert, kan ik mezelf beter horen. Ik kan leren vertrouwen op mijn diepste intuïtie, mijn authentieke gevoelens, mijn eigen lichaam – en zelfs de enge plekken in mij vullen met liefdevol bewustzijn.

Mijn woorden worden niet overstemd door die van jou. Mijn gevoelens worden niet vervangen door die van jou. Mijn dromen worden helderder. Mijn onderbuik leert voor zichzelf op te komen.

Als je al je slimme concepten, filosofieën, antwoorden, adviezen, oplossingen laat vallen en gewoon van me houdt, kan ik leren van mezelf te houden, en mezelf te vertrouwen, en mezelf vast te houden zoals jij me vasthoudt.

Als je stopt met me te repareren, begin ik me minder gebroken te voelen!

Dit is de paradox van liefde en de paradox van genezing – twee kanten van hetzelfde mysterie.

Dus stop met proberen me te repareren, alsjeblieft, en hou in plaats daarvan van me, wees bij me terwijl ik genees…”

~Jeff Foster ~