Samen helen we beter
Mijn verhaal
Terwijl ik zit te mediteren in de prachtige zaal van het retraitecentrum, word ik heel zachtjes op mijn schouder getikt. Als ik verbaasd opkijk, begint de retraite leidster tegen me te praten. Op zich niet zo vreemd, ware het niet dat dit een stilte-retraite is. Ik weet onmiddellijk dat mijn man Ton heeft gebeld, en dat betekent dat ik borstkanker heb…
In de afgelopen week waren er verschillende onderzoeken gedaan maar ik dacht: ‘het is waarschijnlijk niets’, ik was namelijk kerngezond!
Het werd al snel duidelijk dat ik mijn linkerborst zou gaan verliezen.
Na de eerste schrik was ik vastbesloten om deze uitdaging aan te gaan. Om het anders te doen dan mijn vader. Hij is op 50-jarige leeftijd aan kanker overleden en heeft zijn ziekte tot het laatst ontkend. Ik besloot om zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen.
Ik stopte onmiddellijk met mijn werk als zelfstandig organisatieadviseur omdat ik al mijn energie wilde besteden aan beter worden. De serene rust die ik tijdens de stilteretraite had gevoeld, droeg ik nog steeds met me mee. Ik bleef yoga en meditatie doen en dat hielp me om sterk te blijven en mijn overactieve geest te kalmeren. Zo kon ik heel dicht bij mezelf blijven.
Eén van de dingen die daardoor heel helder voor me werden is dat een prothese niet iets voor mij was, niet inwendig en niet uitwendig. Ik wilde mezelf niet verbergen.
Toen na de operatie de uiterlijke littekens geheeld waren, was het tijd om aandacht te geven aan mijn innerlijke littekens. Ik ging op pad met mezelf.
In vijf weken tijd liep ik de 880 kilometer van Zuid-Frankrijk naar Santiago de Compostela. Een louterende tocht die me hielp om mijn kracht terug te vinden en de antwoorden te brengen die ik nodig had om met zelfvertrouwen mijn toekomst tegemoet te gaan.
De tocht naar Santiago de Compostella bracht me de antwoorden die ik nodig had
Helaas duurde het niet lang of de kanker stak opnieuw de kop op.
Mijn reis was nog niet volbracht.
Mijn partner en ik waren geschokt. We hadden nog zoveel plannen. We wilden naar Frankrijk verhuizen, daar droomden we al zo lang over!
Ik moest opnieuw geopereerd worden en kreeg chemokuren. Het was deze keer nog moeilijker om dicht bij mezelf te blijven en van mijn lijf te blijven houden terwijl ik me zo ziek en zwak voelde. De emoties kwamen soms in al hun rauwheid over me heen. Doodsangst, verdriet, weerstand en verslagenheid.
Opnieuw waren yoga en meditatie mijn redding. Ik leerde met mijn emoties om te gaan en niet weg te lopen voor wat mijn lijf moest doorstaan. Ik bewoog, voelde en doorleefde alles wat er kwam en werd weer vrienden met mijn lichaam.
In die tijd kwamen er ook lotgenotes in mijn leven. Op ‘de Amazones’ vond ik vrouwen die me begrepen en met wie ik kon delen. Met een aantal van deze lieve vrouwen heb ik nog steeds goed contact.
Toen de chemokuren aan bleken te slaan namen mijn partner en ik de beste beslissing ooit: we gaan onze droom achterna, we gaan gewoon! We verkochten ons huis en kochten een voormalige watermolen in de prachtige bergen van de Auvergne. Zodra ik was hersteld en mijn haren weer begonnen te groeien, verhuisden we naar Frankrijk toe.
In de jaren die volgden maakten we onze droom telkens verder waar. Er kwamen vier paarden, drie poezen, kippen en een biodynamische moestuin.
Daarnaast werkte ik aan mijn andere grote droom: ik ging zelf retraites leiden waarin yoga en meditatie werden aangevuld met mindfulness, stiltewandelingen, mantra-zingen en coachingsessies met de paarden.
Mijn paarden hoorden tot mijn beste vrienden
Na zeven prachtige jaren op het Franse platteland waarin ik genoot van de yogalessen en retraites gebeurde het ondenkbare: in een half jaar tijd gingen drie van mijn geliefde paarden dood.
Ik was in één keer een heel leven kwijt.
Dit was opnieuw een zware beproeving, maar ook één die mij weer een bepaalde vorm van vrijheid bracht. Ik kreeg de kans om mijn vleugels uit te slaan, te gaan reizen en verdieping te zoeken in de yoga en de yogacultuur.
Dat bracht me naar India waar ik een opleiding deed in Iyengar yoga. En naar Thailand waar ik begin 2020 een docentenopleiding in Vinyasa yoga volgde.
Yoga, meditatie en mindfulness hielpen me om te voelen, te verwerken en tot rust te komen.
En toen kwam Covid en ging de wereld op slot…
Met het allerlaatste vliegtuig kon ik nog net naar Parijs vliegen. Daarna ging de yoga-opleiding online verder.
En zo leerde ik yogales geven via Zoom. Wat een groot kado!
Ik wilde al zolang weer yogales geven, maar toch ook de vrijheid hebben om te kunnen reizen, culturen te ontdekken, mensen te ontmoeten en onze prachtige moeder aarde te verkennen. Online lesgeven was de ideale combinatie.
Sinds juni 2020 geef ik online yogalessen, en gelukkig inmiddels ook weer lessen in een zaaltje hier in ons Franse dorp.
Het is heerlijk om al het mooie van yoga en meditatie te delen met mensen, veraf en dichtbij. Om mijn eigen yoga te maken die een zachte uitdaging is, met heel veel aandacht voor wat goed voelt in en voor je lijf. Rust te brengen in vermoeide, drukke hoofden.
Ik neem in mijn yoga en ook in mijn coaching thema’s mee uit het boeddhisme, de yoga-filosofie en mindfulness. Ook Embodiment (leven vanuit je lijf) en Radical honesty (authentieke communicatie) zijn voor mij belangrijke inspiraties.
Gelukkig kunnen de retraites ook weer doorgaan.
De eerste in een kasteeltje in de Franse Charentestreek is alweer achter de rug, het was een waar feest!
En ik ben superblij dat ik opnieuw een tweede hele leuke locatie heb gevonden: Chateau Centre Ramet in het Franse natuurpark Morvan, op ‘maar’ 750 km van Nederland. Kijk hier als je meer wilt weten over de retraites.
Een nieuwe droom... voor lotgenoten
Het is inmiddels 2023, 15 jaar na mijn tweede keer borstkanker. Ik heb nog steeds contact met lotgenotes, nu meer op een ondersteunende manier.
Ik voel zoveel mededogen voor de vrouwen die nu in de rollercoaster van borstkanker zitten. En voor de vrouwen die moeite hebben om hun leven (daarna) weer op de rit te krijgen. Ik heb besloten om mijn werk dat bestaat uit yoga, coaching en retraites te gaan richten op hun ondersteuning.
Voor dat doel volg ik inmiddels een opleiding in het leiden van ‘Healing circles’ en een bijscholing voor yoga. Deze bijscholing is specifiek voor vrouwen met borstkanker in de periode van vlak na de operatie tot en met de opbouw na de behandelingen.
Het eerste wat ik oppak is de ‘Rode Tent’, een online vrouwencirkel waar we samen kunnen delen en kunnen helen.
Daaarnaast wil ik video’s gaan maken over diverse onderwerpen waar ik deze groep vrouwen mee kan helpen.
Je kunt dan bijvoorbeeld denken aan:
- ademhalingsoefeningen om met moeilijke emoties om te gaan;
- zachte manieren van bewegen om te herstellen na een operatie;
- geleide meditaties en zachte yoga om liefdevol te kunnen blijven naar je lijf;
- hoe je aan kunt geven wat je nodig hebt;
- leren grenzen te stellen, aan jezelf en aan anderen.
Er is ook zoveel te leren in deze moeilijke tijd!
Ik wil ook een groepscoaching-programma maken voor vrouwen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken om hun leven weer op te pakken.
Kortom, 1000 ideeën, dus werk aan de winkel.
Deze website zal gaandeweg groeien dus houd ‘m in de gaten. En heb jij ideeën of onderwerpen waar jij behoefte aan hebt? Vraag het me!
